Fibromyalgie is de tweede meest voorkomende reumatische ziekte na artritis en wordt, hoewel slecht bekend, tegenwoordig beschouwd als een ziekte van het centrale zenuwstelsel die verantwoordelijk is voor de versterking van pijn die zich door het lichaam verspreidt. Daniel Clauw, MD, hoogleraar anesthesiologie aan de Universiteit van Michigan, besprak de neurologische basis van fibromyalgie tijdens een plenaire sessie vandaag op de jaarlijkse wetenschappelijke bijeenkomst van de American Pain Society.
“Fibromyalgie kan worden beschouwd als een afzonderlijke ziekte en een algemeen evaluatiecriterium bij de centralisatie en chronificatie van pijn. “De meeste mensen met deze ziekte hebben een voorgeschiedenis van chronische pijn in hun hele lichaam”, aldus Clauw. “De aandoening kan moeilijk te diagnosticeren zijn als u niet bekend bent met de klassieke symptomen, omdat er geen unieke oorzaak of externe tekenen zijn.”
Clauw legde uit dat de pijn van fibromyalgie meer uit de hersenen en het ruggenmerg komt dan uit delen van het lichaam waar iemand perifere pijn kan voelen. Er wordt gedacht dat deze aandoening verband houdt met stoornissen in de manier waarop de hersenen pijn en andere sensorische informatie behandelen. Hij voegde eraan toe dat artsen fibromyalgie moeten vermoeden bij patiënten die lijden aan multifocale (voornamelijk musculoskeletale) pijn die niet volledig kan worden verklaard door een verwonding of een ontsteking.
“Omdat de pijnholten in het hele lichaam versterkt worden bij patiënten met fibromyalgie, kan de pijn overal optreden. Daarom komen chronische hoofdpijn, viscerale pijn en sensorische hyperreactiviteit vaak voor bij mensen die aan deze pijnlijke aandoening lijden”, aldus Clauw.
“Dit betekent niet dat perifere nociceptieve input niet bijdraagt aan de pijn die patiënten met fibromyalgie ervaren, maar ze ervaren wel meer pijn dan ze normaal zouden verwachten met de mate van perifere input. Mensen die lijden aan fibromyalgie en andere pijnlijke aandoeningen die worden gekenmerkt door een gevoeligheid, zullen een pijn voelen die degenen die deze niet hebben, niet als ontroerend zouden omschrijven”, voegde Clauw eraan toe.
Vanwege de pijn die fibromyalgie veroorzaakt in het centrale zenuwstelsel, stelde Clauw dat behandelingen met opioïden of andere pijnstillende narcotica over het algemeen niet effectief zijn omdat ze de activiteit van neurotransmitters in de hersenen niet verminderen. “Er is nooit aangetoond dat deze medicijnen effectief zijn bij patiënten met fibromyalgie en er zijn aanwijzingen dat opioïden fibromyalgie en andere gecentraliseerde pijnlijke aandoeningen zelfs kunnen verergeren,” zei hij.
Clauw beveelt artsen aan om farmacologische behandelingen, zoals gabapentinoïden, tripcyclische middelen en serotonineheropnameremmers, te integreren, evenals niet-farmacologische benaderingen, zoals cognitieve gedragstherapie, lichaamsbeweging en stressvermindering.
“De omvang van de respons op behandeling voor eenvoudige en goedkope niet-medicamenteuze therapieën overtreft bijvoorbeeld die van farmaceutische producten”, zegt Clauw. “Het belangrijkste voordeel is de verbetering van de functie, wat het hoofddoel zou moeten zijn van de behandeling van alle chronische pijn. De meeste patiënten met fibromyalgie kunnen een verbetering van hun symptomen opmerken en een normaal leven leiden met goede medicijnen en intensief gebruik van niet-medicamenteuze behandelingen. ,
